Saeed Ahmadian Official Website
روزنامه نگار ورزشی
08:31 - 1399/01/17

نامدیران دوای درد استقلال و پرسپولیس نیستند

رفاقت ها و بده و بستان های خارج از مجموعه فوتبال و همچنین روابط کارمندی و رئیسی حرف اول را در انتخاب مدیران استقلال و پرسپولیس می زند و کمتر نامی را می بینید که بر اساس ویژگی های مدیریتی و توانایی هایی که در عرصه باشگاهداری داشته است، حکم گرفته است.

نامدیران دوای درد استقلال و پرسپولیس نیستند

سعید احمدیان/ روزنامه جوان- فوتبال ایران را باید بهشت مدیران ناکارآمد و رانت محور نامید، مدیرانی که نه به خاطر شایستگی ها و عملکردی که داشته اند، بلکه به دلیل روابط و بده و بستان های سیاسی و گروهی، یک شبه خودشان را پشت میز مدیریت باشگاه های بزرگ فوتبال می بینند. نمونه عینی آن دو باشگاه استقلال و پرسپولیس است، دو تیم بزرگ دولتی که سالانه نزدیک به صد میلیارد از بودجه عمومی کشور و بیت المال را می بلعند و کمتر مدیری به خود دیده اند که بتواند در اوضاع و احوال این باشگاه های ورشکسته که تنها هزینه محور هستند،تحول جدی ایجاد کند. کافی است تنها به لیست مدیرانی که تنها در یک سال اخیر به این دو باشگاه آمده اند، نگاهی بیندازید، کمتر نامی را می بینید که بر اساس ویژگی های مدیریتی و توانایی هایی که در عرصه باشگاهداری داشته است، حکم گرفته است. 

در نقطه مقابل رفاقت ها و بده و بستان های خارج از مجموعه فوتبال و همچنین روابط کارمندی و رئیسی حرف اول را در انتخاب مدیران باشگاه ها می زند، مانند امروز که دو نام ناآشنا برای فوتبالی ها و مدیریت ورزش کشور در صدر این دو باشگاه قرار گرفته اند، از دندانپزشک وزیر ورزش که حکم مدیرعاملی پرسپولیس را گرفته است یا این سو در باشگاه استقلال یکی از کارمندان وزارت حکم مدیرعاملی گرفته است، مدیری که پیش از حضورش در این وزارتخانه، سابقه مدیریت تیم والیبال بانک سرمایه که متعلق به صندوق ذخیره فرهنگیان است را داشته است، آن هم صندوقی که فساد سروصدای زیادی به پا کرد.

مهدی رسول پناه و احمد سعادتمند نمونه هایی از مدیرانی هستند که فوتبال ایران به خصوص در دو دهه اخیر زیاد به خود دیده است، مدیرانی که یک شبه از یک حوزه کاری کاملا متفاوت راهی فوتبال و ورزش شده اند تا رزومه مدیریتی شان پربار شود، آن هم بدون اینکه برنامه مدون و مشخصی برای مدیریت باشگاه ها و همچنین درآمدزایی داشته باشند. چنین روندی سبب می شود تا آنها هم با  توجه به وعده هایی که از وزیر گرفته اند، مانند مدیران سابق این دو باشگاه به جای درآمدزایی چشم شان به بودجه هایی غیر قانونی است که وزارت ورزش از بیت المال به  حساب این دو باشگاه سرریز می شود، مسئله ای که به نظر می رسد به خصوص در روزهای سخت اقتصادی کشور باید به دقت بیشتر زیر ذره بین نهادهای نظارتی و بازرسی قرار بگیرد و با متخلفان برخورد شود.

حال در چنین شرایطی کمترین امیدی می توان به حل مشکلات دو باشگاه بزرگ پایتخت داشت، به خصوص که رویه انتخاب مدیران این دو باشگاه در سال های اخیر در یک دور باطل افتاده است که نه تنها مشکلی از این دو باشگاه دولتی حل نکرده است، بلکه با رفت و آمد مدیریتی متعددی که در سال های اخیر در مجموعه مدیریتی سرخابی ها صورت گرفته ، مشکلات این دو تیم بیشتر نیز شده است. افزایش بدهی های دو باشگاه تنها یک نمونه از کارنامه مدیرانی است که توسط وزارت ورزش نه بر اساس ضوابط و فاکتورهای مدیریتی، بلکه بر اساس روابط انتخاب می شوند. 

علاوه بر این تغییرات مکرر مدیران و اعضای هئیت مدیره دو باشگاه به خصوص در دو سال اخیر گویای انتخاب اشتباه وزارت ورزشی هاست، انتخاب هایی که سبب می شود بعد از مدتی ناکارامدی آن مشخص شود تا دوباره وزیر ورزش و مشاورانش از لیست افرادی که بر اساس ارتباطات غیرفوتبالی دارند، نام های جدیدی را به سیستم مدیریتی استقلال و پرسپولیس اضافه کنند. همین تغییرات زیاد با توجه به اینکه هر کدام از افرادی که در این باشگاه ها سر و کار می آیند سبک مدیریتی خاص خودشان را دارند، سبب می شود تا اداره باشگاه در هر دوره متفاوت از قبل باشد، تناقضی که کم به این دو باشگاه ضربه نزده و زمینه حیف و میل های بیشتری را از بیت المال فراهم نکرده است.

مانند دوره حضور محمد حسن انصاری فرد مدیرعامل قبلی پرسپولیس که علاوه بر به جا گذاشتن بدهی ها کلان، عذر کالدرون را با وجود نتایج قابل قبول این مربی با پرسپولیس تنها به دلایل غیر فنی و آوردن مربی مورد نظرش خواست تا امروز پرسپولیسی ها با توجه به فسخ قرارداد با این مربی در انتظار یک جریمه سنگین از سوی فیفا باشند.نمونه آن در استقلال هم رخ داد و با تغییرات مدیریتی این باشگاه، استراماچونی با وجود کارنامه درخشانش از این تیم فراری داده شد تا نیمکت تیم به فرهاد مجیدی برسد که مد نظر برخی اعضای هیئت مدیره وقت این باشگاه بود.

برای عبور از چنین وضعیتی فوتبال باشگاهی به مدیرانی احتیاج دارد که علاوه بر درک فضای فوتبال و برنامه محور بودن با برنامه ریزی اقتصادی دست باشگاه هایی مانند استقلال و پرسپولیس را از بیت المال کوتاه کنند، نه اینکه مدیرانی سر کار بیایند که با توجه به سلام علیک با وزیر ورزش و نزدیکی به سایر محافل قدرت، در دوران حضورشان خواهان بودجه بیشتری از بیت المال برای پوشاندن سوء مدیریت هایشان شوند.

لینک پی دی اف یادداشت