سعید احمدیان/ روزنامه هفت صبح- سرانجام یک‌شنبه شب تکلیف نیمکت تیم فوتبال امید مشخص شد و پس از ماه‌ها انتظار امید روانخواه به عنوان سرمربی جدید تیم فوتبال امید انتخاب شد تا ماموریت صعود به المپیک لس‌آنجلس و موفقیت در بازی‌های آسیایی ناگویا را بر عهده بگیرد.
روانخواه جایگزین رضا عنایتی می‌شود که پس از ناکامی با امیدها در رسیدن به المپیک پاریس و حذف در مرحله یک‌چهارم نهایی بازی‌های آسیایی هانگژو، مهرماه سال ۱۴۰۲ از تیم امید کنار گذاشته شد.
سقوط کن و سرمربی شو
انتخاب روانخواه به عنوان سرمربی تیم امید، یک شرط نانوشته را در فدراسیون فوتبال برای نشستن روی نیمکت این تیم نمایان کرد. روانخواه در شرایطی هدایت تیم امید را برعهده گرفت که در فصل گذشته لیگ برتر سرمربی تیم فوتبال هوادار بود و با این تیم به دسته اول سقوط کرد.
نکته جالب اینکه روانخواه جایگزین مربی‌ای شده است که او هم شرایطی مانند سرمربی فصل گذشته هوادار داشت. پیش از روانخواه، عنایتی آخرین سرمربی تیم فوتبال امید بود. عنایتی هم در شرایطی روز پایانی اردیبهشت ۱۴۰۲ به عنوان سرمربی امیدها انتخاب شد که چند هفته قبل از آن، پیکان با هدایت او به دسته اول سقوط کرده بود.
به نظر می‌رسد فدراسیون فوتبال حداقل در ۲ انتخاب آخرش شرط سقوط کن و سرمربی امید شو را به خوبی اجرایی کرده است!
پاداش ناکامی؟
اما امید روانخواه که تجربه سرمربیگری در تیم‌های سایپا، پارس جنوبی، پیکان و البته هوادار را دارد، در آخرین تجربه مربیگری خود چه کارنامه‌ای به جا گذاشت؟ او سوم دی سال گذشته به عنوان سرمربی تیم فوتبال هوادار انتخاب و جایگزین مهدی رحمتی شد.
روانخواه برای تغییر شرایط هوادار و نجات این تیم از ته جدول و سقوط روی نیمکت هوادار نشست، روی نیمکت تیمی که تا پایان هفته سیزدهم تنها یک برد کسب کرده بود.
با آمدن روانخواه ورق در هوادار برنگشت، او ۱۷ بازی هدایت این تیم را برعهده داشت و ۹ باخت، ۵ مساوی و ۳ برد کسب کرد. هوادار در نهایت با هدایت روانخواه به دسته اول سقوط کرد، عملکردی که البته دستپخت مشترک او و رحمتی بود.
حالا روانخواه پس از به جا گذاشتن این کارنامه در آخرین تجربه مربیگری، آمده است که روی نیمکت امید بنشیند.
انتخاب‌های قلعه‌نویی؟
البته انتخاب عنایتی و در ادامه روانخواه برای هدایت تیم فوتبال امید در 2 سال اخیر و همزمانی آن با حضور امیر قلعه‌نویی در تیم ملی بزرگسالان، شائبههایی را به وجود آورده است. به خصوص که شنیده می‌شود سرمربی تیم بزرگسالان نقش پررنگی و پرنفوذی در انتخاب سرمربیان تیم‌های ردههای مختلف ملی دارد و سرمربی این تیم‌ها با پیشنهاد و تائید او انتخاب می‌شوند. در چنین شرایطی انتخاب عنایتی و روانخواه، دو بازیکنی که زیر نظر قلعه‌نویی در استقلال بازی کرده‌اند، شائبه‌ها را تقویت کرده است.
نیمکتی که دافعه دارد
علاوه بر این عملکرد سرمربی جدید تیم فوتبال امید نشان می‌دهد کارنامه او کمترین اهمیت ممکن را برای مسئولان فدراسیون فوتبال داشته است. این رویکرد به خصوص در ۲ انتخاب آخری که برای تیم امید رخ داده، به خوبی آشکار است! با این حال اما چرا فدراسیون فوتبال که در دهه‌های گذشته به دنبال حتی مربیان درجه یک خارجی برای تیم امید بود به جایی رسیده است که دست به چنین انتخاب‌هایی می‌زند.
نگاه درجه دویی و اولویت نداشتن تیم فوتبال امید که هم از نظر بودجه و هم امکانات در حاشیه قرار دارد، سبب شده خیلی از مربیان به تیم امید نه بگویند، حتی مربیانی که فصل گذشته عملکرد قابل دفاعی نداشتند هم به مهدی تاج نه گفتند.
مبلغ قرارداد پایین و عدم همکاری باشگاه‌ها با فدراسیون در بازیکن دادن و برگزاری اردوهای نصفه و نیمه سبب شده که کمتر مربی دست به قمار روی نیمکت امید بزند، به همین خاطر نیمکت این تیم خریدار زیادی ندارد و فدراسیون فوتبال به اولین بله، حکم مربیگری می‌دهد. انتخاب روانخواه و البته انتخاب‌های قبلی را باید در این چارچوب دید تا با آن راحت‌تر بتوان کنار آمد.
میراث‌دار نیم قرن ناکامی
با تمام تفاسیر روانخواه حالا سکان هدایت تیم را در دست دارد و بزرگترین ماموریت او رساندن فوتبال به المپیک است. مونترال ۱۹۷۶ و در روزهای که حشمت مهاجرانی روی نیمکت تیم ملی فوتبال می‌نشست، آخرین خاطره فوتبال ایران از المپیک است. یعنی نزدیک به ۵۰ سال آخرین روزهایی که فوتبال توانست در بزرگترین جشن ورزشی دنیا به میدان برود، می‌گذرد. البته حسن حبیبی آخرین مربی‌ای است که فوتبال را به المپیک رساند. فوتبال سال ۵۸ با هدایت او به المپیک ۱۹۸۰ مسکو صعود کرد اما تحریم سیاسی این مسابقات سبب شد تا کاروان کشورمان به روسیه اعزام نشود و مونترال همچنان آخرین حضور فوتبال در المپیک باشد.
بازهم فرصت سوزی و انتخاب دقیقه نودی
تابستان ۱۴۰۲ در تاشکند، آخرین تلاش امیدها برای صعود به المپیک به نتیجه نرسید. حالا روانخواه در شرایطی حکم سرمربیگری تیم فوتبال امید را دریافت کرد که تا اولین رقابت رسمی امیدها کمتر از سه ماه باقی مانده است. تیم فوتبال امید شهریور امسال در مرحله مقدماتی جام ملت‌های زیر ۲۳ سال آسیا باید در روزهای ۱۲، ۱۵ و ۱۸ شهریور به ترتیب با تیم‌های هنگ‌کنگ، گوام و امارات بازی کند. این مسابقات اولین قدم فوتبال در راه المپیک خواهد بود.
فرصت کمتر از ۳ ماهه تیم امید برای مسابقات مقدماتی، بزرگترین چالش روانخواه برای آماده‌سازی امیدهاست، امیدهایی که نزدیک به ۲۰ ماه فرصت را از مهر ۱۴۰۲ تا امروز از دست دادند و حالا در فاصله کمتر از ۹۰ روز باید آماده برداشتن قدم اول شوند. البته این چالش با توجه به انتخاب‌های دقیقه نودی و فرصت‌سوزی فدراسیون فوتبال تازگی ندارد و دردمشترک روانخواه و مربیان قبلی است.
حالا روانخواه میراث‌دار بزرگان زیادی است که روی نیمکت امیدها نشسته‌اند اما با وجود تمام تجربه‌ای که داشته‌اند نتوانسته‌اند طلسم صعود به المپیک را بشکنند. روانخواه درست یا غلط سکان‌دار این مسئولیت شده و باید امیدوار بود که با تلاش‌هایی که صورت می‌گیرد، بتواند امید را به موفقیت برساند، البته پس از پشت سرگذاشتن یک مسیر سخت و پر از سنگلاخ.