سعید احمدیان/ روزنامه جوان- ولادیمیر آلکنو، سرمربی مشهور روس یک ماه پس از ورود به ایران دیروز در سالن هگمتانه هتل المپیک تهران روبه‌روی رسانه‌ها نشست و از دلایل قبول پیشنهاد ایران و هدف‌هایی که با حضور کوتاه‌مدتش در تیم ملی والیبال دارد صحبت کرد. او در نشست خبری اش که دو ساعت طول کشید اشاره کرد که آماده پاسخگویی به هر سؤالی است، چه خوشایندش باشد و چه خوشایندش نباشد.
چرا به ایران بله گفتم؟
پس از ولاسکو، آلکنوی روس که دو مدال المپیک و سابقه حضور در سه دوره این رقابت‌ها را دارد، مشهورترین مربی است که روی نیمکت والیبال ایران می‌نشیند، اما چه شد که این مربی روس به پیشنهاد ایران بله گفت، او در پاسخ به این سؤال می‌گوید: «انگیزه من از قبول پیشنهاد ایران، حضور در چهارمین المپیک بود و امیدواریم یک تأثیر خوب از خودم بجا بگذارم. حضور در چهارمین المپیک برای من بسیار وسوسه‌انگیز بود.»
آلکنو درباره شناختش از والیبال ایران هم اینطور توضیح می‌دهد: «با بازیکنان ایرانی از جمله سعید معروف کار کرده‌ام و اولین منبع من برای شناخت، او بود. در سال ۶۸ برای نخستین بار به ایران آمدم که از نظر زمانی جالب نبود و همزمان با رحلت امام‌خمینی (ره) بود. مسابقه تیم ایران لغو شد و من به روسیه برگشتم.»
شارلاتان‌ها قول مدال می‌دهند
آلکنو در حالی زمستان گذشته پای قرارداد با ایران را امضا کرد که انتظارت از او بالاست، مانند هدف بزرگی که محمدرضا داورزنی در برنامه‌هایش برای حضور در توکیو برای والیبال روی وایت‌برد اتاق مدیریتش نوشته است؛ رفتن روی سکوی المپیک و کسب یک مدال تاریخی، به خصوص که رئیس فدراسیون والیبال گفته بود سرمربی روس هم قول مدال در المپیک را داده است. قولی که البته آلکنو آن را به شدت رد می‌کند: «همیشه فکر می‌کردم و همچنان فکر می‌کنم مربی که قبل از مسابقه و در شروع مسابقات می‌گوید که من تیم را روی سکو می‌برم و قهرمان می‌کنم، یک شارلاتان است! چه زمانی که با من صحبت شد و چه همین حالا هدفمان رفتن روی سکو است. من قول دادم هر کاری انجام دهم تا این هدف با تمرین‌های سخت تحقق پیدا کند.»
البته سرمربی روس ناامید هم از رسیدن به این هدف نیست: «تیمی که الان با آن افتخار همکاری دارم، تیمی است که سعی دارم با آن این کار را تحقق ببخشم و همه بازیکنان، تمام توان خود را به کار می‌برند که بتوانند به این هدف دست پیدا کنند. در طول ۲۵ سال مربیگری‌ام یک‌بار هم قولی برای نتیجه نداده‌ام. آیا شما می‌دانید فردا چه اتفاقی برایتان رخ می‌دهد؟ صدای من را بشنوید، من هم آرزو دارم هدفی که فدراسیون والیبال برای تیم من کنار گذاشته، تحقق پیدا کند.»
ضعف و قوت‌های والیبال ایران چه است؟
ضعف‌ها و قوت‌های والیبال ایران برای رسیدن به مدال تاریخی المپیک چه است؟ سرمربی با اشاره به این موارد، از کار‌هایی صحبت می‌کند که در مدت زمان کوتاه تا المپیک برای موفقیت روی آن تمرکز کرده است: «بیشتر از آنکه بخواهم در مدت حضورم در ایران کار فیزیکی با تیم انجام دهم، سعی کرده‌ام روی ذهنیت بازیکنان کار کنم و آن را تغییر دهم تا بتوانیم با تیم‌هایی که از نظر فیزیکی بالاتر از ما هستند، رقابت کنیم. سطح تکنیکی و سرعتی بازیکنان ایران خیلی خوب است و امیدوارم در این مدت باقیمانده، روحیه تیمی را تقویت کنم. اگر در فرصت باقیمانده تا المپیک بتوانم ذهنیت بازیکنان را طوری تغییر دهم که در مقابل تیم‌های فیزیکی بازی خوبی برگزار کنند، خیلی خوب می‌شود. برای من حائز اهمیت است که بازیکنانم را به فکر وادارم تا اینکه بخواهم نکات فنی را به آن‌ها گوشزد کنم. این‌ها بازیکنانی هستند که شکل گرفته‌اند و اگر بخواهم در چهار هفته، نکات فنی را به آن‌ها گوشزد کنم بی‌فایده است. اما قطعاً کار‌های تاکتیکی متفاوتی انجام می‌دهیم و این برای من بسیار مهم است.»
آلکنو با وجود اشاره به ضعف‌ها، معتقد است اگر بازیکنان روزشان باشد، می‌توانند هر حریفی را شکست دهند: «ضعف ما شاید فیزیک‌مان باشد. ما نه روسیه هستیم، نه امریکا و نه لهستان. ولی اگر ذهنیت‌مان را تغییر دهیم، این امکان را داریم که در روز مسابقه شرایط مطلوبی داشته باشیم و مقابل این تیم‌ها با بهترین کیفیت وارد زمین شویم و به پیروزی برسیم. درصد زیادی از سرویس‌های تیم ایران هدفمند است، اما‌کشور‌های صاحب‌نام در دنیای والیبال سرویس پرشی با قدرت و سرعت بالا می‌زنند. در برابر سرویس‌های قدرتمند بازیکنان برخی تیم‌ها در دریافت‌ها مشکل داریم که این هم یکی از ضعف‌های بزرگ تیم ملی ایران است. باید بتوانیم این ضعف را هم برطرف کنیم. ما باید بتوانیم دریافت‌های خوبی داشته باشیم و بازی‌سازی انجام دهیم. ایران تیمی است که از هیچ تیمی ترس و واهمه‌ای ندارد و آماده مقابله با هر تیمی است. با یکی از بازیکنان که صحبت می‌کردم، گفت اگر در روز مسابقه در شرایط فیزیکی ایده‌آل باشیم، هر تیمی را می‌توانیم شکست بدهیم.»
لیگ ملت‌ها میدانی برای جوانان است
لیگ ملت‌های والیبال که از هفتم خرداد در ایتالیا آغاز می‌شود، اولین رقابت‌هایی است که از تیم آلکنو رونمایی می‌شود. رقابت‌هایی که به گفته سرمربی روس پیش‌درآمدی برای المپیک است و نتیجه در آن مهم نیست و این فرصتی برای بازیکنان جوان به وجود آورده است: «اگر لیگ ملت‌ها انگیزه ما بود از بازیکنان باتجربه‌تری استفاده می‌کردیم. من با داورزنی هم نظر بودم و ترجیح ما المپیک بود تا از لیگ ملت‌ها برای آماده‌سازی المپیک استفاده کنیم. برگزاری ١۵مسابقه متوالی خطر مصدومیت را افزایش می‌دهد، به همین دلیل ترجیح دادم از نفرات جوان‌تر استفاده کنم تا آن‌ها نیز طعم مسابقات بزرگ را بچشند. من این کار را در روسیه انجام دادم و امیدوارم که این روند با ایران هم ادامه پیدا کند. مشت نمونه خروار است و جوانانی که در اردوی تیم ملی حضور دارند، نماینده طیف وسیعی از جوانان آینده‌دار والیبال هستند و مربیان باید از این جواهر‌ها استفاده کنند.»
آلکنو می‌گوید: «در بازی اول با ژاپن روبه‌رو می‌شویم. دلهره بازی نخست را از هیچ ورزشکار و بازیکنی نمی‌توانید بگیرید، به‌خصوص که تیم ایران بازی تدارکاتی هم انجام نداده است. از نظر ذهنی و فکری هر روز روی بازیکنان کار می‌کنم که برای مسابقات آماده شوند، اما بازی اول شرایط خاص خود را دارد و این دلهره بخش مهمی از کار مربیان است.»
اجازه دخالت به هیچ کس را نمی‌دهم
یکی از چالش‌هایی که تیم ملی والیبال در سال‌های گذشته با آن درگیر بوده، بازیکن‌سالاری است، اینکه برخی ملی‌پوشان جایگاهی فراتر از سرمربی برای خودشان متصور شده بودند. آلکنو در پاسخ به سؤال «جوان» درباره نوع مواجهه‌اش با این چالش می‌گوید: «نمی‌دانم تا قبل از من چه شرایطی در تیم ملی ایران بوده، ولی از زمانی که مربیگری می‌کنم، تمام تصمیمات را خودم گرفته‌ام و کسی حق دخالت در تصمیماتم را نداشته است. پس از حضور در ایران با همکاران ایرانی‌ام صحبت کرده‌ام، اما تصمیم اول و آخر با من است.»
هرچه دارم به مربیان ایرانی آموزش می‌دهم
حضور آلکنو در ایران فرصت بزرگی برای مربیان ایرانی است که از او درس بگیرند، مسئله‌ای که فدراسیون هم برای آن برنامه دارد و قرار است ویدئو‌های آموزشی تمرینات تیم ملی پس از المپیک منتشر شود تا مربیان داخلی از دانش این مربی بزرگ بهره ببرند. البته سرمربی روس می‌گوید همین الان هم او دارد این کار را انجام می‌دهد: «در حال حاضر شش، هفت مربی ایرانی در اردو آموزش می‌بینند. آن‌ها مرتب به من مراجعه می‌کنند و با هم صحبت می‌کنیم و هرچه در چنته دارم با آن‌ها در میان می‌گذارم؛ بنابراین آموزش مربیان در حال انجام است.»