سعید احمدیان/ خبرگزاری ایرنا- پرسپولیس در هفته پنجم لیگ برتر فوتبال به یک تساوی دیگر رسید و قرمزها در ورزشگاه شهر قدس برابر ملوان با نتیجه صفر- صفر متوقف شدند تا سومین تساوی متوالی آنها رقم بخورد. آنها در ۵ هفته گذشته از لیگ در کنار شمس‌آذر قزوین با ۴ تساوی، بیشترین مساوی را تا اینجای لیگ بیست و پنجم کسب کرده‌اند.
پرسپولیس در ۵ بازی گذشته از ۱۵ امتیاز ممکن تنها ۷ امتیاز به دست آورده است؛ یعنی میانگین ۱.۴ امتیاز در هر بازی. آنها در همین شروع لیگ، ۸ امتیاز را از دست رفته می‌بینند تا آغاز ناامیدکننده‌ای در بیست و پنجمین دوره لیگ برتر داشته باشند.
آمار ناامیدکننده پرسپولیس در کنار سبک بازی بدون برنامه و بی‌هدف این تیم که در بازی با ملوان هم مانند سایر دیدارهایش مشهود بود، سبب شد تا انتخاب وحید هاشمیان برای نیمکت پرسپولیس با تردیدهای زیادی روبرو شود. او تابستان امسال جانشین اسماعیل کارتال ترکتبار شد و نشستن او روی نیمکت قرمزها با توجه به جوانی و همچنین دوره‌های مختلف مربیگری که در سطح اول فوتبال دنیا در اروپا پشت سرگذاشته بود، در کنار شخصیت او، با کمترین مخالفت و نقد روبرو شد.
با این حال با گذشت ۵ هفته از فصل جدید لیگ برتر و کسب تنها یک برد که آمار بدترین شروع قرمزها را در تاریخ لیگ برتر به نام هاشمیان ثبت کرد، موفقیت سرخ‌پوشان با این مربی جوان زیر سوال رفته است. البته او در نشست خبری پس از بازی با ملوان، از هواداران این تیم خواست که صبر کنند و وعده داد روزهای خوب پرسپولیس در راه است.
وعده هاشمیان در شرایطی است که سبک بازی پرسپولیس در ۵ هفته اخیر، امیدها را برای در پیش گرفتن یک روند صعودی در ادامه مسابقات، کمتر کرده است. به خصوص که قرمزها زیر نظر هاشمیان کمتر نقطه مثبتی داشته‌اند که هواداران سرخ‌پوش را در هفته‌های آینده امیدوار کند.
اگر چه فوتبال قابل پیش‌بینی نیست و ممکن است پرسپولیس مدل هاشمیان در هفته‌های آینده جان بگیرد و بتواند همه نقدهایی که این روزها می‌شود را برطرف کند، با این حال تا پایان هفته پنجم کمتر هوادار پرسپولیس است که به این تیم نمره قبولی بدهد.
عملکرد و کارنامه پرسپولیس با هاشمیان در همین ۵ هفته گذشته این سوال را پیش روی ما می‌گذارد که آیا انتخاب او در این مقطع زمانی برای نیمکت پرسپولیس، یک انتخاب عقلانی و کارشناسی بود یا انتخابی بود که بیشتر هیجانی و از روی اعتبار و نامی که مهاجم اسبق و خوشنام فوتبال ایران برای خودش دست و پا کرده است.
یکی از مهم‌ترین نقدهایی که می‌توان به انتخاب هاشمیان وارد کرد، بی‌تجربگی در سِمت سرمربیگری است. نقش بی‌تجربگی را در چالش‌هایی که پرسپولیس در شروع فصل جدید با آن درگیر بوده است، نمی‌توان نادیده گرفت. ضعفی که باعث شده هاشمیان نتواند پرسپولیس را فارغ از تمام کمبودهایی که او در پست‌های مختلف دارد و دستش را بسته است، به صورت دلخواهش آماده رویارویی در لیگ برتر کند.
حضور به عنوان مربی در تیم‌های رده‌های پایه باشگاه هامبورگ و همچنین دستیاری در تیم ملی فوتبال، تنها روزمه او به عنوان مربی در ۱۳ سال اخیر است. این روزمه نشان می‌دهد که هاشمیان در حالی به عنوان سرمربی پرسپولیس انتخاب شد که سابقه سرمربیگری را در سطح بزرگسالان در کارنامه نداشت. او با وجود عدم آشنایی با فضای سرمربیگری و عدم کار در لیگ برتر ایران به عنوان سرمربی پرسپولیس انتخاب شد.
روند مربیگری هاشمیان در ۱۲ سال اخیر بیانگر این است که نشستن او روی نیمکت تیمی مانند پرسپولیس با وجود دانش و مدرک مربیگری بالایی که دارد، زود بود و این مربی جوان با وجود ایده‌ها و دانش مربیگری بالایی که می‌تواند داشته باشد اما به دلیل نداشتن تجربه و طی نکردن پله به پله برای نشستن روی نیمکت پرسپولیس، نتوانسته است تا امروز آن جسارت و توانی که در مربیگری دارد را در پرسپولیس نشان دهد.
توان و دانش مربیگری وقتی با تجربه ترکیب شود، خروجی آن می‌تواند به موفقیت ختم شود و بدون تجربه، حتی مربی‌ای مانند هاشمیان که بالاترین مدرک مربیگری فوتبال اروپا را دارد، نیز کار سختی برای موفقیت خواهد داشت. هاشمیان می‌توانست با مربیگری در تیم‌های کوچکتر کارِ خود را آغار کند و با کسب تجربه بیشتر به نیمکت پرسپولیس برسد، آن روز قطعا او خیلی بهتر و راحت‌تر می‌توانست ایده‌هایش برای پرسپولیس را که گفته بود« فوتبال من، فوتبال شجاعت و حمله است» را عملی کند.
شاید برای قضاوت درباره عملکرد هاشمیان در پرسپولیس زود باشد و هواداران قرمز امیدوار باشند تیم‌شان با این مربی جوان دوباره همان تیم مدعی و ترسناک شود؛ با این حال به نظر می‌رسد مدیران پرسپولیس با انتخاب هاشمیان بدون اینکه تجربه لازم را برای هدایت تیم‌های بزرگ داشته باشد، او را خیلی زود سوزانده‌اند. آن هم مربی‌ای که می‌توانست با توجه به روندی که در دانشافزایی طی کرده بود، یکی از مربیان موفق نسل جوان فوتبال ایران لقب بگیرد.