سعید احمدیان/ شماره 28 ماهنامه نگین شرق- 11 آبان امسال قاین میزبان جشن شکرگزاری زرشک و زعفران بود تا پس از سال ها یاد جشنواره زعفران زنده شود، هر چند جشن امسال گستردگی جشنواره های زعفران در دهه 80 را نداشت اما باز هم این مراسم محملی شد تا زحمت و تلاش کشاورزان قاینی دیده شود و مسئولان از نزدیک با مصائب و سختی های زعفرانکاران تا حدودی آشنا شوند. مجری جشن شکرگزاری، اقبال واحدی چهره آشنای تلویزیون بود، او که علاوه بر اجرای این مراسم، برای ساخت برنامه هنرستان ایران زمین که از شبکه شما پخش می شود، به قاین آمده بود، در گفتگو با نگین شرق درباره جشن شکرگزاری صحبت کرده است.
جناب آقای واحدی، آبان امسال برای اجرای جشن شکرگزاری زعفران و زرشک به قاین آمدید، از این سفر صحبت کنید.
دومین بار بود که برای اجرا و تهیه گزارش از جشنواره زعفران به قاینات می آمدم، هر بار وقت بهانه ای پیش بیاید علاقه دارم که به خاطر مردم درجه یک و خونگرمی که خراسان جنوبی دارد، به این استان سفر کنم.
در دهه 80 برای اجرای اولین دوره جشنواره زعفران و برنامه سلام صبح بخیر شبکه یک تلویزیون هم مهمان مردم قاین بودید، برگزاری جشنواره از نظر شما به عنوان یک صاحب نظر در حوزه رسانه چه تاثیرات مثبتی می تواند داشته باشد؟
بله، جشنواره خیلی بزرگ و با برنامه ریزی خاصی انجام شد و فتح بابی شد که شهرهای دیگر هم چنین مراسم هایی را برگزار کردند و محصولات زرشک و زعفران را تبلیغ کردند.در آن جشنواره یکی دو وزیر از وزرای دولت نهم و معاون رئیس جمهور حضور داشتند و خیلی برنامه گسترده ای برگزار شد و بازتاب خوبی در شبکه سراسری تلویزیون داشت و ما هم تا جایی که وسعمان بود این برنامه را پوشش دادیم.اصولا طرفدار برگزاری جشنواره ها هستم و این مراسم ها بهانه ای می شود که دوربین های خبرگزاری ها به سمت آن منطقه زوم کند و این مناطق مطرح شوند. زعفران بهانه ای می شود تا ظرفیت های و پتانسیل های دیگر منطقه مانند گردشگری، صنایع دستی و دیگر محصولات این شهر هم مورد توجه قرار بگیرد و رونق بگیرند.
بعد از یک دهه دوباره گذرتان به قاین افتاد، چه برداشتی از شهرمان در دومین سفرتان داشتید؟
شهر نسبت به ده سال خیلی تغییر کرده بود، شهر و برخی روستاها گازکشی شده بود، ارتباطات اینترنتی گسترده شده بود و همچنین با توجه به فراخوانی که داشتیم چند تن از دانش آموزان قاینی عضو باشگاه گزارشگران و هنرمندان شبکه شما تلویزیون شدند. با این اتفاق همه چیز دست به دست هم داد تا مطمئن شویم اگر ما هم نباشیم، کسانی هستند که می توانند اجرای جشنواره هایی مانند زعفران را بر عهده بگیرند.
شما برای ساخت برنامه هنرستان ایران زمین که از شبکه شما پخش می شود و اجرای جشن شکرگزاری زرشک و زعفران به قاین آمدید، درباره هدفتان از تولید برنامه هنرستان ایران زمین بیشتر توضیح می دهید؟
برنامه هنرستان ایران زمین می خواهد زمینه ای را فراهم کند که بچه ها از دوران نوجوانی به شغل آینده شان علاقه مند شوند، به عنوان مثال نوجوانی که از 15 سالگی به دامداری علاقمند می شود و دنبال این کار می رود، در 30 سالگی، تجربه 15 ساله در حرفه اش دارد. تفکری که معتقد است ابتدا دیپلم بگیرم، بعد دانشگاه بروم و لیسانس و فوق لیسانس بگیرم و بعدش به فکر کار باشم، یک تفکر خیلی وقت گیری است که موفقیت را در حرفه و کار آینده این جوان را به دنبال ندارد. اگر از همین دوران نوجوانی به تفکری که خانواده ها می خواهند فرزندشان پزشک، خلبان و ... بشود، توجه نشود و به او بگوئیم که جامعه به همه شغل ها احتیاج دارد، قدم موثری در شناخت آینده شغلی نوجوان برداشته ایم. این تفکر در هنرستان ها خیلی خودش را نشان می دهد، من خودم، همسرم و فرزندانم همه در هنرستان درس خوانده ایم و خودم خیلی به فنی و حرفه ای و هنرستان علاقمند هستم، چون معتقدم که جوانی که آموزش مهارتی را ببیند و حرفه ای را بیاموزد، هیچ وقت بیکار نمی ماند. کسانی که می گویند کار گیرمان نمی آید و بیکاریم، در اصل شاید حرفه ای را بلد نیستند.هر چند سواد آکادمیک و دانشگاهی شاید داشته باشند ولی چون عملا کاری را انجام نداده اند و به قول معروف دست به آچار یا قلم نیستند، با مشکل روبرو می شوند. با توجه به این عقیده به دنبال این هستیم در برنامه هنرستان ایران زمین در قالب تورهای گردشگری، فضاهایی را ایجاد کنیم که جوانان با مشاغل مختلف آشنا شوند، همان طور که تور گردشگری تفریحی هست، می خواهیم تور گردشگری صنعتی و شغلی راه بیاندازیم و جوانان بروند از کارخانه ها و صنایع مختلف بازدید کنند و پس از صحبت با مسئولان و کارگران، بتوانند علاقه شان را پیدا کنند. همین طور می خواهیم به خانواده ها توصیه کنیم که فرزندانشان را به اجبار به سمت شغلی که خودشان علاقه دارند سوق ندهند، ببینند بچه هایشان به چه شغلی علاقه دارند و سپس در مسیر کسب مهارت برای این شغل کنارش باشند و حمایتش کنند.
درباره اجرای جشن شکرگزاری زرشک و زعفران هم صحبت کنیم، به اهدافتان رسیدید؟
خوشبختانه بیشتر برنامه هایی که در تلویزیون داشته ام، شروع آن از استان های خراسان بوده است و به نام نامی ثامن الححج(ع) متبرک شده است و امیدوارم بتوانیم در برنامه هنرستان ایران زمین هم به اهدافمان برسیم.با توجه به برگزاری جشن شکرگزاری زعفران صحبت هایی شد و ما هم گفتیم با یک تیر دو نشان بزنیم، هم مراسم جشنواره را اجرا کنیم و هم به مسئولان جهاد کشاورزی گفتیم که مدرسه ای را در قاین به ما معرفی کنند که دانش آموزان آن به شغل گزارشگری و تهیه گزارش علاقمند باشند تا حالا که به قاین می رویم هدفی که از ساخت برنامه هنرستان ایران زمین مدنظرمان هست را نیز اجرایی کنیم.
در تولید برنامه ویژه فصل برداشت زرشک و زعفران سعی کردید بیشتر چه چیزهایی را بازتاب بدهید؟
دو سه روز برای ساخت برنامه هنرستان ایران زمین در قاین بودیم، هم برداشت زعفران را نمایش دادیم و به همین خاطر صبح خیلی زود و در حالی مه بود به مزرعه زعفران در قاین رفتیم، بعد هم طریقه چیدن گل زعفران را نمایش دادیم، همچنین سری به کارخانه های صنعتی مرتبط به محصولات زرشک و زعفران زدیم، علاوه بر این خانه هایی را نشان دادیم که یک فرد با سرمایه گذاری بالا در روستا ساخته بود و نشان می داد که قصد ماندن داشت و این باعث می شود همسایه این شخص نیز رغبت کند که بماند. مطمئن باشید اگر کسی یک کار و درآمد خوب در روستا داشته باشد، دوست ندارد مهاجرت کند و در حاشیه نشین یک شهر بزرگ شود.
.jpg)
اشاره کردید صبح زود به مزرعه زعفران رفتید و به سختی کار زعفران کاران هم حتما پی برده اید، این تلاش و سختی چه پیامی دارد؟
هر کاری سختی های خودش را دارد و کار آسان کار نیست، معمولا کارهایی به موفقیت ختم می شود سخت است و این سختی با توجه به اینکه این کار درآمد خوبی می تواند داشته باشد، لذت بخش است.مثل کوهنوردی می ماند که در سینه کش کوه خسته می شود و شاید با خودش آن لحظه بگوید که دیگر کوه نمی آیم اما وقتی به قله می رسد و لذت سختی را می چشد،همیشه دوست دارد که بار دیگر به کوه بیاید. باید از نق زدن ها دست بکشیم و سختی ها را قبول کنیم و بگوییم مرد کارهای سخت هستیم، اگر به این تفکر رسیدیم و کار خودمان را با آسانی کارهای دیگر مقایسه نکردیم، آن موقع می توانیم موفق باشیم.
با توجه به مشاهدات وصحبتی که با کشاورزان قاینی داشتید، چه مشکلات و چه انتظاراتی از مسئولان داشتند.
مسئولان بحث خرید تضمینی زعفران را مطرح کرده اند که من اعتقادی به این مسئله ندارم و معتقدم که بازار باید خودش بازار را تغذیه کند و نباید توقعی از دولت وجود داشته باشد و این توقعات هم پس از جنگ و کوپنی شدن به وجود آمد. خود مردم باید پای کار باشند و آن را بچرخانند، اگرچه ممکن است یک سال محصول خوب باشد و یک سال محصول خوب نباشد. اینکه کشاورزان بنشینند و یکی دیگر برای محصولاتشان تصمیم بگیرد، به جایی نمی رسند. تمام ایران را گشته ام و دیده ایم کسانی که با توکل به خدا جلو رفته اند، موفق بوده اند اما کسانی که ایستاده اند تا دیگران بیایند کمک شان کنند و دست شان را بگیرند، به جایی نرسیده اند.باید دندان کمک وحمایت دولت را بکشیم، مانند 150 سال پیش که چیزی به نام دولت نداشتیم و مردمان خودشان در روستاها کار را اداره می کردند و با توجه به تولیداتی که در زمینه های مختلف داشتند، دست شان به سوی کسی نبود و به جایی وابسته نبودند ومردم شهر برای اینکه زندگی بهتری داشته باشند، به روستاها می آمدند. از زمان پهلوی و اجرای اصلاحات ارضی، کشاورزی نابود شد و مردم به داشتن یک کار آب باریکه و پشت میز نشینی گرایش پیدا کردند. روستا نشینان به شهر مهاجرت کردند و حاشیه نشین شدند. باید به قبل برگردیم و زمین ها را در روستاها یکپارچه کنیم و کشاورزان تعاونی تشکیل دهند و شرکت های سهامی زراعی را تشکیل دهند و کشاورز به اندازه زمینی که دارد، سهام داشته باشند و این باعث می شود تا برای بهره وری بیشتر کشاورزی مدرن تر شود و رونق می گیرد.
در سفرتان به قاین با مردم برخورد زیادی داشتید، اگر بخواهیم از طریقه برخورد مردم قاین با گردشگران صحبت کنید، چه می گوئید؟
جاهایی کمتر شناخته شده ای مانند قاین، اصولا مردم مهربان تر، مهمان نوازتر و اصیل تری دارد و مردم از ته دل از شما پذیرایی می کنند. به عنوان مثال مدیر یک بوم گردی در چنین مناطقی منصفانه تر برخورد می کند و نگاه کاسبکارانه ای در برخورد با گردشگران ندارد.
به گردشگری اشاره کردید، در پایان می خواهیم از شما بپرسیم چه چیزی در قاین می تواند در جذب گردشگر موثر باشد؟
قیمت ارزان تر زعفران و زرشک در قاین که بدون واسطه به یک گردشگر و خریدار می رسد سبب می شود که گردشگران تمایل پیدا کنند به قاینات سفر کنند و در کنار زعفران، دیگرظرفیت های گردشگری قاین هم مورد توجه قرار می گیرد و حرکت توسعه اقتصادی را تندتر می کند.